De eerste keer op wintersport met kinderen is spannend. Want hoe leuk vindt hij de skiles? Wat doe je met de lunch? Hoe ver weg ga je van de kinderwei? Elke ouder krijgt deze vragen voor z’n kiezen wanneer ‘de kleine’ voor ‘t eerst op skiles gaat en de allereerste échte wintersportweek gaat beginnen.
Een perfecte skivakantie is er één zonder kinderwagens, luiers en middagdutjes. Met volle dagen op de piste en zelfs tijd voor een drankje in de après ski. De perfecte skivakantie is er één waar de kinderen de hele dag plezier hebben en de ouders ook kunnen genieten. Waar lekker eten, onthaasten en doen waar je zin in hebt centraal staan.
Omdat onze vorige familievakanties altijd met een baby of peuter waren, lieten we dit keer de baby van 9 maanden in Groningen achter bij opa en oma. We namen Raf, van bijna vier jaar, mee richting Serfaus-Fiss-Ladis, het skigebied dat zich profileert als echt familiegebied. Raf kon dit jaar eindelijk voor het eerst op les!
Niet de kinderen, maar de ouders zijn het moeilijkst bij het afscheid
De omstandigheden zijn in ieder geval al perfect. Vlak voor onze vakantie viel er veel sneeuw en terwijl wij er zijn staat de zon alle dagen vol aan. We verblijven in het autoluwe Serfaus. Op het pisteplan is dat de meest linkse van de drie plaatsjes, die in het skigebied met elkaar zijn verbonden.
We hebben vanuit ons hotel uitzicht over het dorp en in het hotel zit een sauna met bubbelbad. Doordat we half pension hebben geboekt, is de eettafel ook twee keer per dag voor ons gedekt.
Naast ons zit een gezin uit Zwolle en Raf kan het meteen goed vinden met Elin, de vijfjarige dochter van het stel. Zij hebben er wel voor gekozen om hun jongste, Jurre van twee, mee te nemen. Ze brengen hem elke dag naar de kinderopvang. “Ah, dat kan dus ook. Idee voor volgend jaar,” zegt Rian.
Tijdens het eerste ontbijt krijg ik een onverwachte discussie met Rian over het ‘overblijven’ van Raf tijdens de lunch. Ik heb jaren als skileraar gewerkt en weet uit ervaring dat niet de kinderen, maar de ouders het moeilijkst zijn bij het afscheid. En dat kinderen ophalen bij de lunch en dan weer terugbrengen voor de middagles, funest is. Het veroorzaakt alleen maar huilpartijen, waarbij soms de hele klas uit solidariteit mee begint te brullen.
Ik zorg 51 weken per jaar voor hen, dit is mijn week
Mijn advies is daarom kinderen brengen, dag zeggen en pas aan het einde van de dag weer ophalen. Daar was mijn vriendin het alleen niet direct mee eens. “We gaan toch gewoon samen lunchen?”, was haar reactie op mijn stellige hele-dag-met-z’n-tweeën-op-pad-plan. “Euh, nee. Raf kan gewoon lunchen in het speciale kinderrestaurant met zijn groep.”
Gelukkig krijg ik bijval van Renske, de moeder uit Zwolle: “Ik zorg 51 weken per jaar voor hen, dit is mijn week. Deze zeven dagen wil ik gewoon lekker skiën.” Uiteindelijk gaat Rian overstag, we proberen het op de eerste dag. “Als we dan maar niet te ver het skigebied in gaan,” mompelt ze nog.
Onder de grond
Kinderen zijn welkom op de kinderweide vanaf tien uur. We kunnen dus rustig ontbijten, voordat we met het ov naar de start van het skigebied gaan. Wij hadden begrepen dat er een Metro was, maar waren er niet van op de hoogte dat deze ‘Metro’ daadwerkelijk onder de grond rijdt en stonden dus keurig boven op straat te wachten bij de halte… (er zijn plekken waar de bus ook Metro heet…).
Totdat we een groepjes skiërs een trap naar beneden zien nemen. Met rode hoofden volgen wij en we stappen uit bij de rode, zilveren en gele gondels. Deze drie banen brengen je in no time naar boven. We lopen langs het handig georganiseerde skidepot, waar je skischoenen en ski’s voor een prikkie kunnen overnachten. We gaan voor het eerst naar boven, met de zilveren gondel.
Naast het Mittelstation van de Komperdellbahn ligt een gigantische kinderwei. Vol met rolbanden, speelgoed, kussens om op te liggen en een podium voor Murmli, de mascotte van de skischool. Raf krijgt les van Oostenrijker Patrick die vloeiend Nederlands spreekt. “Geleerd van de kinderen,” vertelt hij. “Ik zei altijd: ik leer jou skiën en dan leer jij mij Nederlands.”
Raf laat ons zonder een traan gaan
Voor kinderen is dat bijzonder fijn en de school zorgt er dan ook voor dat er zo veel mogelijk talen aanwezig zijn. Ik tel zo in het laagseizoen al minimaal vijf leraren die ook Nederlands spreken. We laten Raf achter, die nu nog niet weet wat er gaat gebeuren. Hij laat ons zonder één traan gaan.
Rian en ik skiën een paar afdalingen onder de Familienbahn en Planseggbahn om er in te komen. We ontdekken dat Serfaus-Fiss-Ladis een bijzonder goede mix van blauwe, rode en donkerzwarte pistes heeft. En die ook nog allemaal dicht bij elkaar liggen.
Ik kan dus af en toe en stuk afsnijden om zwart te pakken en Rian kiest haar eigen blauwe of rode weg. We lunchen redelijk vroeg, lekker met z’n tweeën bij de Schalber Alm. Tiroler Gröstl is de logische keuze, mijn favoriete Oostenrijkse gerecht en goed vullend. We moeten namelijk nog wel even.
Op sleeptouw
Dat Serfaus-Fiss-Ladis een echt familiegbied is blijkt wel als we na de lunch stomtoevallig onze eigen familie tegenkomen. Mijn oom en tante komen hier al bijna twintig jaar met hun kinderen. Die zijn nu in de dertig en verzoeken ons niet te veel promotie te maken voor dit gebied. “Want er komen al genoeg mensen.” Dat beloof ik met gekruiste vingers op mijn rug en we besluiten bij hen aan te haken.
Voor ons erg fijn om even op sleeptouw te worden genomen, want anders waren we waarschijnlijk niet bovenop de Masnerkopf gekomen. Vanwege Raf wilden we niet te ver van de kinderweide vandaan, omdat we snel terug kunnen zijn als er iets aan de hand is.
Maar meester Patrick heeft nog niet gebeld en: “Als je die kant op gaat, ben je zo weer terug,” aldus mijn oom. Dus nemen we de lift naar 2828 meter, het hoogste punt van het gebied. Het uitzicht is adembenemend.
Op de weg terug hebben we zelfs nog tijd voor een kop koffie en taart bij restaurant Lassida bovenop de Lazid. Het uitzicht hier op 2351 meter concurreert aardig met dat op de Masnerkopf. En dan is het alweer tijd om Raf op te halen.
Raf laat trots zien wat hij heeft geleerd, zingt liedjes over Murmli en wil zijn skietjes absoluut niet achterlaten bij de skischool. Hij houdt ze stevig vast en de eerst tranen van de dag vallen, maar als hij hoort dat we op de slee naar beneden gaan, droogt hij snel zijn tranen. Vandaag was ‘just a perfect day,’ en dit was pas de eerste van de drie!
Zelf naar Serfaus-Fiss-Ladis
Serfaus ligt op ongeveer tien uur rijden vanuit Nederland en is extreem kindvriendelijk. Laat je dus niet ontmoedigen als je nog een baby of peuter hebt. Op de kinderweide worden kinderen bij de skischool vanaf twee jaar al vermaakt met spelletjes in de sneeuw.
Ook is er een Murmlicrèche beneden bij de gondels waar kinderen van 0 tot 5 jaar opgevangen kunnen worden. Er worden tal van activiteiten voor jong en oud georganiseerd, zoals extra vroeg de berg op, inclusief ontbijt, of shows in de avond. Wij deden naast de traditionele sleetocht ook de snelle en gave stalen rodelbaan (aanrader) onder de rode Alpkopfbahn.
Wij verbleven bij Hotel Castel (www.castel.at). De website van de skischool is hier te vinden: www.skischule-serfaus.com. Meer informatie over het skigebied, kindermogelijkheden en -activiteiten op www.serfaus-fiss-ladis.at. Via de hashtags #serfausfissladis en #wearefamily vind je foto’s op social media.
Show Comments