De Waddenzee fascineert. En de Waddeneilanden fascineren misschien nog wel meer. Met op elk eiland een eigen vuurtoren, bijzondere plekken en natuurlijk de heerlijke stranden. Maar wat op elk Waddeneiland hetzelfde is, dat is de Waddenzee die droog valt bij eb. Wadlopen kun je derhalve op elk eiland. Wij gingen eens wadlopen op Ameland en met mijn zoontje Raf leerde ik over verdwenen dorpen, wadslakjes en hoe scholeksters zulke gladde veren behouden.
Ik loop met Raf over een dijk op Ameland. Het waait aardig en de zon laat zich weinig zien ook al is het zomer. Geen idee of Raf het gaat volhouden (hij is eigenlijk te jong voor deze activiteit die vanaf zeven jaar staat aan gegeven), maar we starten in ieder geval. Je kunt tenslotte niet vroeg genoeg beginnen met een beetje natuureducatie. Schoeisel is verplicht bij wadlopen op Ameland (en dat is slim), maar Raf heeft alleen zijn nieuwe gympen mee, dus we binden er plastic zakken omheen. Een koddig gezicht en super onhandig, blijkt als de zakjes binnen vijf minuten al vol water staan.
Wadslakjes en wadwormen
Onze gids Jan neemt ons mee het Wad op. We ontmoeten al snel de kleinste bewoner van het Wad, het wadslakje. Een minuscuul beestje op de hand van Jan. We zien lamsoor, een prachtig paars plantje midden in het slik en zand. En Jan graaft wadwormen op. Deze beestjes zijn de makers van die ontelbare hoopjes zandspaghetti die overal liggen. Ze eten het zand en poepen het gefilterd weer uit. En als er gevaar dreigt, dan laten ze het doorzichtige gedeelte van hun staart gewoon vallen en kruipen snel weer weg in de bodem. En gevaar dreigt er, want de wadworm wordt gegeten door de wadeend, door vissen en door vogels. Bijvoorbeeld door die scholeksters die een eindje verderop met hun kop in de wind naar het Amelandse Wad staat te turen. Allemaal met de snavel in dezelfde richting, want zo worden hun veren mooi gladgestreken.
Oerd en Sier
Raf neemt alles in zich op en kuiert op zijn gemakje met de groep mee. “Waarom is hier geen stoep, mam?” Hij is zwaar belast met de herhaalde waarschuwing dat we altijd op de stoep moeten lopen. Als Jan iets laat zien of gaat vertellen, staat Raf met zijn neus vooraan. Het verhaal over de twee verdwenen dorpjes slaat enorm bij hem aan: “250 jaar geleden waren er zes dorpen op Ameland, nu nog vier. Helemaal in het uiterste oosten was vroeger het dorpje Oerd en aan de westkant woonde men in het dorpje Sier. Maar de zee geeft en neemt. Van lieverlee verdwenen Sier en Oerd in zee, door de niet aflatende stroming tussen de Noord- en de Waddenzee.”
Moe maar voldaan
Dan is Raf moe en we moeten nog drie kwartier. Ik bespaar iedereen een boel ellende door met Raf op mijn rug alvast terug te lopen. Hij vraagt nog eens geïnteresseerd door naar de verdwenen dorpjes. ’s Avonds in bed verzinnen we, als altijd, een sprookje. Het moet van Raf dit keer gaan over Roodkapje, de verdwenen dorpjes en een lieve wolf. “En zo kwam het dat de lieve wolf, net voordat de zee het dorpje Sier wegspoelde, oma redde uit haar huisje en haar weer veilig bij Roodkapje bracht die wachtte onder de vuurtoren. En ze leefden nog lang en gelukkig.”
Lees ook onze blog over Wadlopen op Texel
Bron
Rian fietste met Gijs en hun twee kids over alle Waddeneilanden van Texel naar Schiermonnikoog in de zomer van 2016 en werd mede mogelijk gemaakt door VVV Friesland en www.merkfryslan.nl. Het werd een bijzondere reis waaron zo veel mogelijk activiteiten werden gedaan. Wadlopen (op Ameland) stond natuurlijk hoog op het wensenlijstje. Ameland heeft een actieve VVV en die kun je vinden via deze link. Deze wadlooptocht werd georganiseerd door St. Amelander Musea en boeken doe je hier.
Show Comments