Met de Rovos Rail van Durban naar Pretoria

“Laat je telefoon in je hut, draag een das naar het diner en geniet van elkaars gezelschap. Just like in the old days.” Treinmanager Adam Bentley vat al zijn instructies samen in deze pakkende zin. We reizen drie dagen van Durban naar eindbestemming Pretoria met Rovos Rail, die oude tijden laat herleven, maar ook modern Zuid-Afrika laat zien. Dit gebeurt in ouderwetse treinen die door heel Afrika rijden, van Kaapstad tot aan Dar es Salaam. Mooie houten wagons, een schitterende dining car, een hut met tweepersoonsbed en badkamer. Drie dagen luxe, gevuld met safari’s, geschiedenislessen, kunst, excursies en ontspanning op deze Pride of Africa.

Links en rechts schuiven de machtige Drakensbergen aan ons voorbij. De trein dendert niet, maar rolt langzaam over twee stalen latten in een lichtbruin landschap. We zitten aan ons hoofdgerecht en de ober schenkt nog een glas rode Kanonkop in. Het kristal van de glazen klinkt mooi als ze tegen elkaar aan tikken in deze houten restauratiewagon. We zijn aangeschoven bij een Zuid-Afrikaans koppel. Hij emigreerde veertig jaar geleden vanuit Nederland naar Zuid-Afrika. In die tijd was deze trein misschien wel het meest gangbare vervoersmiddel. Nu is Rovos Rail een toeristische belevenis, waarbij je terug in de tijd stapt. Wij leven drie dagen in deze heel kleine wereld tussen Durban en eindbestemming Pretoria, maar zien en ervaren ontzettend veel van Zuid-Afrika.

Pride of Africa

Onze telefoons blijven drie dagen in de hut, zoals verzocht door de treinmanager. We slapen in een Deluxe Coupe met tweepersoons bed en badkamer met douche. Alle coupés hebben een bekende, Afrikaanse naam zoals Windhoek, Zanzibar en Groote Schuur en zijn ingericht in de sfeer van het ouderwetse treinsprookje. De treinen hebben de bijnaam Pride of Africa en dat snappen we wel. Iedereen op de trein lijkt erg trots op zijn of haar werkplek. We hebben een eigen hostess die de gong luidt voor het eten en een paar keer per dag een nieuwe verrassing creëert in onze slaapwagon. Een koud flesje Champagne als we na het diner terugkomen, chocolaatjes op het hoofdkussen en elke avond en ochtend is het bed weer op een nieuwe en bijzondere manier opgemaakt. De douche is heerlijk warm en het uitzicht dat je vanaf het bed hebt, is continu schitterend. We minderen vaart, dus we zullen zo in Lions River Station aankomen voor onze eerste excursie naar de bijzondere Ardmore Ceramics Gallery. Zonnebrand op, maar de jas mee. In de avond duikt de temperatuur namelijk omlaag, ook al zijn we in Afrika.

Geweld uit het verleden

Op de tweede dag hebben we twee excursies. Een geschiedenisles met uitzicht op de Battlefields en een safari in Nambiti Game Reserve. De stoeltjes staan klaar in de schaduw, het uitzicht is weids en voor ons ligt Spionkop, waar de Engelsen en de Boeren een bloedige strijd leverden rond het jaar 1900. In een uur vertelt de gids met een stem gelijk aan David Attenbrough over dit bloedige verleden. Tot in de kleinste details horen we welke beslissingen de levens van honderden soldaten bepaalden. Wat de zon voor invloed had in de winst van deze Battle of Spionkop en waarom de Boeren zulke goede strijders waren, terwijl ze voor iets heel anders dan het soldatenleven waren geschoold.

Close encounter met drieduizend kilo grijze massa

Dat oorlogsverleden verdient geen medaille, maar hoort wel bij Zuid-Afrika en vooral deze regio. We hopen dat ook het Wild Life tot in de oneindigheid bij Zuid-Afrika zal horen. In honderd jaar is er echter een enorme kaalslag gepleegd op de hoeveelheid Game en nog immer, helaas ook weer in toenemende mate, is stroperij de grootste bedreiging voor de wilde dieren op het Afrikaanse continent. Maar er zijn ook positieve geluiden en ontwikkelingen. Het Nambiti Game Reserve is zo’n positief voorbeeld. Tien jaar geleden was dit nog boerenland, nu groeit er een gigantisch natuurpark met olifanten, buffels, neushoorns, luipaarden en leeuwen. Een Big Five Park dus. In die tienduizend hectare vind je de wilde dieren niet zo één, twee, drie, maar we hebben een beetje mazzel. Een eenzame olifant staat op de weg en loopt onze richting op tot hij vijf meter van onze wagen vandaan is. Onze hartslag stijgt, de adem stokt. De ogen van de olifant ontmoeten de onze. Dit is waarvoor we naar Afrika kwamen.

Verslavende verwennerij

Terug bij de trein staat het personeel klaar met drankjes. Zij staan vaak klaar met drankjes en misschien moet je jezelf maar een licht alcoholisch leven toestaan voor die paar dagen op de trein. Ook diëten zou ik thuislaten, want de heerlijkheden die je voorgeschoteld krijgt (twee keer per dag een driegangen diner) wil je niet afslaan. De wijnen die erbij geserveerd worden al helemaal niet. Die drie dagen moet het kunnen. Maar nu de reis erop zit, willen we best meer. Mee van Johannesburg naar Dar Es Salaam bijvoorbeeld. Langs vijf landen in donker Afrika. Of naar het snikhete, maar oh zo mooie Namibië. Terwijl we in de auto terugreizen naar Durban, fantaseren wij al over nieuwe treinreizen.

Extra trip info

Rovos Rail heeft verschillende routes die je allemaal kunt bekijken op www.rovos.com Wij rolden mee op de driedaagse route Durban-Pretoria waarop je achtereenvolgens de Ardmore Ceramics Gallery bezoekt, een safari doet in Nambiti Game Park en kunt kiezen uit een tweede safari of een geschiedenisles over de Slag bij Spionkop. De treinen hebben maximaal 22 wagons en 72 passagiers. De bekendste en langste route die Rovos Rail verzorgt is Kaapstad-Dar Es Salaam. 22 dagen treinen door Zuid-Afrika, Botswana, Zimbabwe, Zambia en Tanzania.

 

Bron van deze reis:

Meerijden op de Rovos Rail stond al heel lang op de verlanglijst van Gijs en zijn vriendin Rian. Want Afrika beleven zoals dat vroeger ging is natuurlijk bijzonder…tja bijzonder. We stapten vanuit ons toenmalige woonplaats Durban in en reden naar Pretoria. Hier stond onze 4×4 jeep van Kia al klaar om te starten met het volgende avontuur.