Met een berggids naar Grindelwald

Er staan vier sporen, netjes naast elkaar. Mooie gelijke bochten, duidelijk neergezet met passie voor het skiën. Wij mogen spoor vijf en zes neerzetten. Maar eerst moeten we nog driehonderd hoogtemeters maken. Toerend. Hier, net buiten het skigebied van Grindelwald, zijn namelijk geen liften. Het is strakblauw in Zwitserland, gisteren viel er 50 cm verse sneeuw en het is windstil. Twee gemzen kijken ons na. We zijn in niemandsland. Ik en de jongste Nederlandse Bergführer Boris Textor. Geboren in Groningen, gevormd in de Alpen.

Nederland telt acht Bergführers, die opgeleid zijn in één van de Alpenlanden. Boris is de jongste, woonachtig in Innsbrück, met een kantoor zo ver als de Alpen reiken. Het hele jaar door gidst hij mensen over Alpenreuzen. Ik heb mazzel en kan een paar dagen met hem op pad. Toerskiën en freeriden (off piste skiën) in het Zwitserse Grindelwald. Met z’n tweeën gaan we op huttentocht buiten het skigebied, slapen we op drie verschillende plekken en ik ervaar hoe gaaf het is om in het spoor van deze Hollandse berggeit te lopen.

Stuk gaan bij het omhoog lopen

En dat is lang niet altijd even makkelijk. Boris loopt per week zo’n 2500 meter omhoog op zijn toerski’s. Ik leg datzelfde aantal af in een hele winter. De eerste klim ga ik dan ook volledig stuk. We hebben al skiënd ‘opgewarmd’ in het mooie skigebied van de Grindelwald Wengen en gebruiken nu nog liften om omhoog te komen. Zo krijgen we een goed idee van de omgeving en feeling met de huidige sneeuwcondities. In de middag starten we onze toer het gebied uit, de wildernis in richting de hut, maar mijn motor is al bijna op. Gelukkig maken we maar 200 hoogtemeters, tenminste dat was het plan… Op de route die wij nemen staan wel twintig gemzen. Boris besluit er omheen te lopen. “Dat is beter voor de dieren.” Dat betekent wel 200 extra hoogtemeters. “Tuurlijk Boris, doen we.” Ik heb het zwaar, maar wilde dit zelf, toch? De gemzen lopen intussen rustig met ons mee omhoog. Het is niet de laatste keer dat we ze tegenkomen. In de Schwarzwaldalp Hütte val ik direct in slaap, gesloopt maar ook voldaan.

Zon en een strakblauwe hemel

Dit beroemde duo straalt ons de volgende morgen toe. Er staan vandaag 1400 hoogtemeters op de planning. Vier keer (!) zo veel als gisteren. Het komt misschien door de goede en lange nacht, of het schitterende weer, of de meer dan fantastische sneeuwcondities, maar we schieten omhoog. Het uitzicht helpt ook: vierduizenders, zoals de Mönch, Jungfrau en Boris’ favoriet – hij praat niet zo heel veel, maar als hij praat dan gaat het vaak over deze beroemde berg – de Eiger. Mijn lijf is door de trip van gisteren wakker geschud en doet het best aardig. Met een gids op pad zijn heeft zo veel voordelen, waarvan de belangrijkste: ze hebben heel veel actuele kennis over de veiligheid van het sneeuwdek. En ook al dragen wij lawinepiepers, een schep en sonde bij ons, het liefst gebruiken we die nooit.

Earn your turns

We besluiten een ‘detour’ te maken. Dit keer niet vanwege de gemzen die, alweer, op ons pad staan, maar vanwege een schitterende afdaling in diepe poedersneeuw. Er staan slechts vier sporen op een perfecte helling. Daar moeten wij onze handtekening naast zetten! Earn your turns zeggen ze in de Toerski- en freeridewereld. Nou, deze bochten zijn dik verdiend en het wordt een memorabele afdaling met op de achtergrond de imposante Wetterhorn. “Gelukkig hebben we de foto’s nog,” zegt Boris. “Niet eens nodig”, antwoord ik, “dit staat op mijn netvlies gebrand.” Alle twijfel voor de keuze om zelf te gaan lopen in plaats van de liften te gebruiken is weg. Dit was gewoonweg fantastisch. Niemand in de buurt, ver weg van het skigebied, alleen op de wereld. Hopelijk geeft de glimlach en de adrenaline genoeg power voor de laatste klim van vandaag. Driehonderd meter dit keer. Het lukt, maar op het tandvlees maak ik de laatste meters en zelfs Boris stopt af en toe voor wat extra lucht (of hij doet alsof om mij een goed gevoel te geven). Bovenaan, ik lieg niet, staan twee gemzen, op een rots. Ze kijken ons aan en lijken die twee gekke skiërs als gelijken te accepteren. Ik steek een duim op naar de beesten en duik het dal in, achter mijn eigen berggeit aan, terug richting het skigebied. Terwijl we afdalen denken we dat dit de mooiste dag van het seizoen was. Weten wij veel dat er morgen nog weer vijftig cm verse sneeuw bij zal vallen…

Extra informatie over toerskiën en freeriden 

Bij toeren heb je andere bindingen en schoenen nodig dan bij gewoon skiën. De binding kan bij de hak los zodat je als een langlaufer kan “lopen”. De schoenen hebben een loopstand zodat ze iets flexibeler zijn. Voor freeriden, off piste skiën, gebruik ik bredere ski’s en toerskischoenen van Atomic. Om frictie te creëren plak je speciale (dieren)vellen onder de ski’s (bijvoorbeeld van G3). De haren op de vellen staan een bepaalde richting op, zodat je wel naar voren kan glijden maar naar achteren weerstand hebt. Toer, safety en freeride spullen kun je huren bij, onder andere, via Bever.nl. Bij een meerdaagse tocht, zoals wij deden, draag je wel al je spullen bij je, dus een grotere rugtas is welkom. Check bijvoorbeeld Thule.com voor verschillende daypacks. Wij hebben vooral gefreeride en getoerd vanaf de Oberjoch in Grindelwald en de Schwarzwaldalp Hütte in Haslital.

LEES HIER HET TOURSKIVERHAAL IN HET PITZTAL

Hoe, wat waar: Grindelwald

Ik vloog met SWISS van Amsterdam naar Zürich (www.swiss.com) en ging daarna verder met de trein (www.SwissTravelSystem.com). Informatie over Grindelwald vind je op www.grindelwald.ch en over Zwitserland op www.MySwitzerland.com. Wij sliepen achtereenvolgens midden in het skigebied in Hotel Bodmi (www.bodmi.ch), buiten het skigebied in Hotel-Chalet Schwarzwaldalp (www.schwarzwaldalp.ch) en bovenaan de First Bahn in Berggasthaus First (www.berggasthausfirst.ch).

Bron

Gijs ging voor een reportage in het Dagblad van het Noorden en High Life PLus naar Zwitserland om met Boris op pad te gaan. Boris (29), geboren in Groningen, officieel nog woonachtig in Haren, is na zijn opleiding aan het Instituut voor Sportstudies aan de Hanzehogeschool in Groningen zijn passie achterna gegaan in Oostenrijk. Op zijn 26^ste rondde hij het hoogste diploma in de bergsport af en sindsdien is hij officieel Bergführer, berggids dus. Het grootste gedeelte van het jaar woont hij nu in Innsbrück, waar zijn thuisbergen liggen. Maar een berggids mag overal naar toe met klanten. Gletsjers, hooggebergte en off piste terrein behoren tot zijn specialiteit. Boris weet wat veilig is en wat niet, hoe het sneeuwdek zich heeft ontwikkeld en als er geen verse sneeuw meer lijkt te zijn, dan leidt hij je er alsnog naartoe. Ook op pad met Boris de Bergführer? Check zijn website www.boristextor.com of neem contact op via info@boristextor.com