Kleine kastelen, middeleeuwse huizen met daken waar tientallen schoorstenen uitsteken, elk met hun eigen vorm. Kasseien als straatstenen in brede boulevards met overdekte galerijen waar bakkers, cafeetjes en kleine bijouterieën zich in bevinden. Prachtige fonteinen staan in de weg naar een ingewikkelde klokkentoren. Ik ben op een traag bliksembezoek aan Bern, stad aan de Aare, waar de mensen zichzelf typeren als de beren waarnaar ze waarschijnlijk zijn vernoemd: langzaam, koppig en onhandig.
Langzaam stroomt diep onder ons de Aare. Ze heeft de vorm van een hoefijzer en glijdt door dit prachtige Zwitserse Unesco werelderfgoed. Links en rechts steile hellingen met statige huizen. We lopen in slome tred van hotel Allegro over de Kornhausbrücke, door de stad Bern omgedoopt tot Kornhausbrug (op oranje straatnaambord!), om de Nederlanders te eren die hier massaal een groot feest maakten in 2006 tijdens het EK voetbal. “Jullie Hollanders hebben hier een onuitwisbare indruk achtergelaten en daar zijn we jullie nog steeds bijzonder erkentelijk voor.”
We struinen verder, maar nemen natuurlijk eerst een pauze. In de koffiebar Adriano’s Kaffeerösterei staan we op elkaar gepakt, maar snel is duidelijk waarom. Heerlijke cappuccino en een sfeer die past bij onze Spaziergänge, de wandeltred. De Berners die hier staan, onthaasten nog even voordat hun werkdag begint. Wij doden de tijd voordat de wandeling verdergaat langs de Bundesplatz, waar het parlement van Zwitserland staat en van waarachter je een schitterend uitzicht op ‘de achterkant van Bern’ hebt. Een dame met bontjas poseert in het landschap zonder dat ze het weet.
We lopen door richting de lunch bij restaurant Kornhauskeller, een barok gebouw uit 1718 waar ooit 30.000 liter wijn opgeslagen werd in gigantische vaten. “Venetië staat op water, Bern op wijn” is een gezegde uit die tijd volgens onze gids. Zo’n gigantisch vat staat nog steeds in het restaurant. Wij nemen een liter wijn mee, in onze maag, als we weer naar buiten gaan. Het licht is weer even wennen als we naar Berns bekendste gebouw gaan, de wijn vertraagt onze benen.
We nemen de tijd voor een korte wandeling naar het icoon van Bern: De Zytglogge. Dit is een bijzonder uurwerk waar we een kijkje krijgen in de toren. De uitleg hoe de klok werkt gaat volledig aan mij voorbij. Ik kijk naar radertjes, stangen, staafjes, wieltjes en gewichten en droom terug naar mijn tijd met Lego technics. Die maker van het astronomische uurwerk bouwde dit in 1530, een fabelachtige prestatie als je ziet hoe ingewikkeld de klok in elkaar zit. Deze man moet ook erg koppig zijn geweest om door te zetten met de bouw, maar die koppigheid heeft gewerkt. De klok werkt nog steeds en we maken het bijzondere tijdstip mee waarop een haan kraait, een stel beren een rondje naar buiten maakt en Saturnus een zandloper omkeert. De toeristen op het plein klikken zich suf.
Mijn eigen koppigheid steekt de kop op in Museum Paul Klee. Ik hou van kunst, studeerde zelfs een paar jaar op de academie van Utrecht, maar ik kan me niet vinden in de rondleiding langs de kunstwerken van Paul Klee, misschien te modern voor mijn stijl. Kunst wil ik zelf ervaren en als kleinzoon van een architect boeit het gebouw me meer dan de inhoud. En dit gebouw is schitterend. Architect Renzo Piano creëerde een glooiende en golvende constructie door het gras, waarbij de zalen en ruimtes boven en onder de grond daglicht krijgen. De volledige zijkant is namelijk van glas en de ruimtes vullen zich met veel licht. Bijzonder is het kindermuseum waar kinderen zelf kunst maken. Toekomstige Paul Klee’s.
Meer traditioneel is het restaurant waar we die avond eten. De kaart althans, de omgeving is lekker hippig. De geur van raclette vult het gezellige Restaurant Lötschberg waar buiten op het terras een paar oude skiliften dienst doen als privé eetkamer. Ik wil, koppig, per se bier bij mijn onbeperkte raclette, daar waar thee of witte wijn wordt geadviseerd. De gastronomifielen aan tafel kijken me zorgelijk aan. Iets met een klont in de maag, cultuur. “Zo heurt het gewoon”, zegt een tafelgenoot. Maar het wandelen op laag tempo heeft me hongerig gemaakt en ik heb zin in zo’n grote jongen met troebel wit Weizen. Terwijl de raclette langzaam maar heel erg zeker mijn maag vult, vult het restaurant zich ook. Jonge hippe Berners afgewisseld met de ‘oude garde’ mengen zich goed. Als nagerecht bestel ik Cappuccino, wat weer leidt tot afkeurende blikken van mijn tafelgenoten, de Italiaanse dame in particular. Zij kijkt me vernietigend aan. Ik ben een barbaar in haar ogen. “Buonissimo”, zeg ik plagend.
Onhandig laat ben ik bij het ontbijt en eet snel van het ruime buffet. De groep staat klaar voor een bezoek aan Art of Scent aan de Rathausgasse 49. Brigitte Witschi neemt je daar mee in de wondere wereld van Het Parfum. Hier geen moordneigingen bij het ruiken aan de verschillende flesjes met essences, maar vooral verwarring. Hoe houd je al die geuren uit elkaar? Brigitte is er dol op en maakt haar eigen geuren zoals Berg Duft en Aarewasser. Via workshops kun je bij haar in de kleine boetiek een eigen geur maken. “Aan het einde van de workshop loop je naar buiten met je eigen geur.” Helaas… onhandig als ik ben, lijkt mijn geur meer op zo’n glazen potje met drie oranje stengels er in. Je ziet ze veel op toiletten over de hele wereld, maar (gelukkig) bijzonder weinig op polsen en in halzen van vrouwen, laat staan mannen. Ik loop dus geurloos naar buiten, maar dat maakt niet uit. Buiten hangt de geur van vers brood, gepofte kastanjes en frisse Zwitserse berglucht. Veel lekkerder dan die zoete mix die ik gebrouwen had. We lopen weer naar de brug over de Aare en ik twijfel of ik die laatste Bernse gewoonte ga uitvoeren. Zwemmen in de Aare, met water zo puur dat je het kan drinken. “Van de zomer misschien!”
Extra trip info
Slapen deden we in Hotel Allegro vlakbij de Kornhausbrücke. Voor de deur stoppen meerdere trams en bussen en zoals we van de Zwitsers zijn gewend, zijn die altijd stipt op tijd. Ik vloog met SWISS van Amsterdam naar Zürich (www.swiss.com) en ging daarna verder met de trein naar Bern(www.SwissTravelSystem.com). Informatie over Zwitserland vind je op www.MySwitzerland.com en over Bern op Madeinbern.com
De verschillende cafés, restaurants, winkels en activiteiten in het verhaal hebben links die je naar de juiste websites leiden.
Show Comments