NextDestination.nl plaatst soms ook lezersverhalen. Jurjen & Nathanja maakten een droomreis naar Namibië en stuurden ons dit verhaal. Ook een mooi reisverhaal plaatsen? Mail tekst (800-1500 woorden) en beeld (high res) naar Gijs@NextDestination.nl
De Hallali waterhole in Namibië wordt verlicht door 2 bouwlampen. In de verte rommelt een fikse onweersbui. Vanaf ons uitzichtpunt op de rots horen we geritsel en gesnuif.. In het zwakke licht zien we de struiken heen en weer bewegen. De rots houdt zijn adem in… op zijn dooie akkertje komt er een zwarte neushoorn in de richting het water gesjokt. We kijken elkaar aan: Wat zijn we toch een stel bofkonten! En dan; een flits, een klap en ineens is het aardedonker… De stroom is uitgevallen. Welkom in Afrika!
Namibië heeft het allemaal: rode woestijn, eindeloze wegen, een uitnodigende kust en uitgestrekte game parken. Al na twee dagen voelden we op onze flipflops aan: wij zijn hard op weg om hopeloos verliefd te worden op dit prachtige land en z’n fantastische inwoners! Onze reis begint in Windhoek. Daar halen we onze volledig uitgeruste Toyota Hilux op. Daktent, dekbedden, gasflessen, kookgerei, koelkast, je kunt het zo gek niet bedenken of het zit er in. De komende twee weken is deze auto ons voornaamste onderkomen.
‘Rood’-trip: National Park Sesriem
Vanaf Windhoek rijden we naar het Zuidwesten richting Sesriem. Asfalt verdwijnt en we vervolgen onze weg op gele gravel roads. Hoe dichter bij Sesriem, hoe roder het wordt. Reusachtige duinen van prachtig Kalahari zand vullen het landschap.
Omdat we binnen de poort van het nationale park op Sesriem Campsite overnachten, kunnen we een uur voor zonsopkomst richting Dune 45 rijden. Vanaf dit duin de zon op zien komen, is een bijna buitenaardse ervaring. Ook een stukje verderop in de deadvlei wanen we ons op een andere planeet. De deadvlei bestaat uit een opgedroogd meer met spookachtig zwartgeblakerde bomen en is alleen voor 4×4 aangedreven voertuigen (offroad door het mulle zand) bereikbaar.
Afkoelen aan de Kust
Swakupmund is bijzonder geschikt voor een dagje strand. Ook de Namibiërs zelf reizen naar deze kustplaats om even af te koelen van de hitte landinwaarts. Vroeg in de ochtend ontmoeten we onze gids in WalvisBay en rijden samen met hem naar Pelicanpoint. Vanaf hier verkennen we de baai per kayak. We worden omringt door nieuwsgierige zeehonden. Met name de grote hoeveelheid pasgeboren zeehondenpups maakt dat Pelicanpoint rond deze tijd van het jaar een hoog ‘schattigheidsgehalte’ heeft. Naast zeehonden hebben we het geluk dolfijnen en sunfish te zien. Ook Pelicanen en flamingo’s zijn hier ruim vertegenwoordigd.
Anderson Gate van Etosha Wild Life Park
Na een overnachting in ‘the middle of niks’ vlakbij Twijfelfontijn rijden we noordwaarts richting Etosha. Dit is een van de grootste wildparken van zuidelijk Afrika. De meest gangbare manier om dit wildpark binnen te komen, is via de Anderson Gate in het midden van het park. Wat niet veel mensen weten, is dat je tot 13:00 uur het park ook via de Galton Gate aan de westkant binnen kunt rijden. Dit is zeker de moeite van het proberen waard! De kunst van het ‘wild spotten’ zit ‘m vooral in je eigen tempo. Waar anderen met 50/60 kilometer per uur over de gravelroad scheurden, reden wij stapvoets en zagen wij naast kudu’s, jakhalzen, elanden, hartebeesten, zebra’s, impala’s, struisvogels en giraffen, ook olifanten, oryxen, leeuwen en zelfs een luipaard!
Singing in the rain!
In december/januari start het regenseizoen. Een Namibische plensbui is werkelijk een feestje om mee te mogen maken: niet alleen de mensen worden er blij van, ook de dieren laten in niet te misstane oerkreten weten dat deze afkoeling meer dan welkom is! En dat de regen verkoeling brengt moge duidelijk zijn: onze thermometer op het dashboard gaf in 20 minuten tijd een temperatuurdaling van 36 graden naar 22 graden aan!
Een sundowner op het Waterbergplateau
Soepel springt gids JJ van rotsblok naar rotsblok. Ondertussen vertelt hij over de bomen en planten die we tegenkomen. Zo af en toe overhoort hij ons als een heuse schoolmeester. “Weten we nog wat dit voor boom is? Inderdaad de ‘bushman toiletpaper tree’ ”. Zijn Afrikaanse giechelbui werkt aanstekelijk. Wanneer we bovenop het plateau staan, neem hij ons zigzaggend mee en leert ons diersporen herkennen. Bij elke stap en na elk verhaal voelen we ons kleiner worden. Wat leven we in Nederland toch ver van de natuur af! Aan het randje van de klif, uitkijkend over de vallei, zien we de zon achter de horizon verdwijnen. Wat een geweldige manier om deze prachtige roadtrip af te sluiten!
Bron:
Tip: Jurjen & Nathanja reisden met Explore Namibia. Deze organisatie kent volgens hen de best bewaarde geheimen van Namibië en weet de mooiste, leukste, meest avontuurlijke plaatsen om te overnachten!
Show Comments